افتخار

از صدای بوی انفاس تو ای دوست  

                             ساز من کوک شدست   

از نگاه چشم سیاهت               دل من خون شدست  

چشم ها را به دریای نگاهت گره ای خواهم زد  

           و بی صدا در اعماق رویای وصالت غرق خواهم شد 

من به شوق دیدنت در هر صبح            

                        به گلستان خیالم می نگرم  

و ز بی تابی وصلت           در هر شب  

                        خوشه ی پروین می چینم  

افتخارم این است                  که در این زندگی سرد  

قلب تاریک من ای دوست                       

                   سوخته از سوز نگاهت  

حیران شده از چشم سیاهت  

                          مجنون شده ی رخسار ماهت