چه غمگین و غم انگیز فضایی
و چه غوغا و هیاهو صدایی
تو نمی دانستی
و در آینده نیز تو نخواهی دانست
که چه بیگانه صفت با دلم تا کردی
چشم من در آن عصر خیره بر راهت بود
و توبیرحمانه
هیچ به من ننوشتی
آخرین دیدار است
پس از آن روز تا سالها چشم من در هر عصر خیره بر در مانده
تا که شاید یک روز
تو از آن باز آیی
شب ها در این فکر
که تو صبحش میایی
فریاد از این عشق صد داد از این عشق
که چه شمرانه صفت با من کرد
زندگی را در هر روز خفته در پس جشمان تو من می دیدم
یادم باد
و حرکت را در هر صبح در قدم های تو من می جستم
از دوری دستان تو من
مرگ را می بوسم
زندگی مرگم باد
جگرم بود که در تیر رس چشمش بود
آخر آن یار بر این دل پاخورده وفایی ننمود
من بیچاره که فارغ بودم از عشق ولی
هر نگاه تیشه وارش دلم ازمن می ربود
با تولدم چشمانی در انتظار بازگشت من شد
پس تنها نیستم
تونیز چنینی
انتظارها پایان خواهد یافت
ما خواهیم رفت
با دستانی به سنگینی شرم
و کوله باری به تهیی افسوس
نمی دانم لحظه شادی است یا غم بار
کدامین حس غالب است دیدار یار یا که نه ترک دیار
خواسته ی من اینست بارالها در هر حال مرا
شاد بمیران