رز زرد

رفت آن یارم               به کجارفت؟  

رفت آنجاکه آسمانش آبی نیست!  

                رفت آنجا که بچیند یک گل سرخ 

 تاکه آرد بر من آن گل سرخ

     منمش گویم که ای جان و دلم ممنونم 

آسمانش آنجا رویایی ست 

  بر یارم هرکجا هست زیبایی ست  

اما چند کوچی ست که دیگر نیست ز او هیچ خبر... 

       نه نه آمدش نزد دلم آن فخر دلم 

      دست هایش گرم     چشم هایش سرخ 

          اشک هایش ریزان        گیسوانش بافیده   

  لب آن حوض آبی     زیر نور مهتاب   

پیش آن شب بوها         خوشه ای چیدم من ازآن انگورها  

دشت محو تماشای ما شد                  در دلم غوغا شد 

گفتم ای مهر کجایی جانا؟ 

گل سرخ من دگر خشک شدست 

   قطره مرواریدی ریخت 

یک ماهی آنرا دید            ناگهان بغض او نیز ترکید 

آسمان ابری شد              ان هم بر دل من خون گریست  

دست ها را بال برد       بعد از یک رعد بلند آسمان  

              دست ها پایین بود  

یک گل رز به من هدیه نمود       گل او سرخ نبود  

 گل او این بار رنگ دل بی عشق بود

تحفه اش زرد رنگ بود