ماه رخ

آسمان را دیدم وماه رخت را خواستم  

                                     غنچه ی گل دیدم و لعل لبت را خواستم

من برای خواندن آن شه کتاب وصف تو  

                                      از خدا دست تو و وصل دلت را خواستم 

یگانه

این شعر را تقدیم می کنم به دوست خوبم که برای ادامه تحصیل مدتی از ایران دور خواهد بود  

آمد ستاره وار در آسمان خزان دیده ام  

                                 زنده نمود خشکیده رود هر دو دیده ام   

او بود یگانه ی قلب ما ولی بیگانه شد برفت

                              بیگانگان ز قلب خود را عمریست دیده ام  

او که ز آسمان تا به زمین عالم به نازش است

                              دست از دلم بریدو کشتش فروغ دیده ام  

 از دوری چشمان آن یگانه ام آخر به هر کجا  

                              قلبم شود ریش ریش و دشنه به دیده ام  

با رفتنت ای دوست دانی چه کردی با باغ ما      

                             آورده ای باد خزان بر دشت سرخ دیده ام  

سوز ساز سوخته ی قلبم ای یگانه ی دوست  

                             خواهدبماند تا به قیامت بر جان و دیده ام  

باشد امید من زین پس با خدای دوست  

                                  سالم بود همیشه وشاداب آن فخردیده ام 

حالا دگر پس از این ای یگانه ی مهر وفای من 

                            خواهد بماند در سر راه دیدنت هردو دیده ام   

بی خانه

از دست دلت دست کشم باز    

                                       آواره ی و بی خانه شوم باز  

از دوری چشمان تو ای دوست  

                                     آه دل خود پیش خدا باز برم باز