صید بی صیاد
شعر
صید بی صیاد
شعر
ای یار کجایی
من صدایت را در گوش دلم باز شنیدم آن شب
و چه آهسته و آرام نگاهم کردی
من در آن شب زیبا ز الطاف خدایم
دستان دلت را برسر بیمار دلم تا آخر دنیا طلب میکردم
من به تو در آن شب ز وفاداری فرهاد فراوان گفتم
و زبی مهری لیلا پریشان گفتم
تو به من با دلی پر ز غرور و شکوهی لبریز خندیدی
و نگاهم کردی
وبه من فرمودی که وفادار همی خواهی ماند
آری ای دوست در آن شب دستانت گرم بود
و نگاهت ز احساس صداقت حاکی
من و تو در آن شب
ماه را بر گفته ی خود گواهی دادیم
و ستاره ناظر بود
یک نسیمی بیامد آن نیز عهد نمود با ماها
که تا آخر عمرش بگردد هر جا
و به شوق و تمنا عهددل ما را به عالم گوید
.........
اینک نگاه من به تقویم دلم بود
پاییز دلم آمده انگار ندانم
سردی فراق است به دیواره ی قلبم ندانم
با کی بگویم زعهد دلمان دوست ندانم
ماه نیز کنون در پس ابرهای دلم
آهسته به خواب است ندانم
من نیز ز غم داغ فراقت
فارق ز الطاف نگاهت
پیر گشته ام اکنون
ای یار کجایی ؟؟؟
میهمان
من میهمانم
من حضور میزبان را از پشت پرده دیده ام
من ندانم از کجا دعوت به اینجا گشته ام
گویی در این میهمانسرا سالها میهمان گشته ام
ای دوستان میزبان را دیده اید شاید شما ؟؟؟
من خودم سرگرم دنیا گشته ام
شاید اینک با شما در دیدنش عهد بسته ام
من به شوق دیدنش بر آسمان دل بسته ام
من اورا خواهم دید
یادم کن
خفته از روز ازل در پس چشمان توام یادم کن
شیدا شده ی لعل شکرسان توام یادم کن
ا ی دوست مرانم ز بر خویش و مبر از یاد
محبوس شده در دل زندان توام یادم کن
