عاقل زرین قبا

هفت آسمان بر هم کشد               از هفت دریا بکذرد  

          هفت شهر را بر هم زند            هفتاد کوه در هم زند  

                           آه جگر سوز دلم  

دلبر که مجنون اویم                         هفتاد بار جان میدهم 

                        در هر نگاه دلبرش  

         از یار و دلدار غریب          مجنون شوند شیدا شوند  

      هر عاقل زرین قبا                   از بوی زلف دلبرم 

شمس و قمر وام بگیر چشم او              ساقی کوثر مست او   

هیبت صفدر دست او            دست به آن جانی دهد  

          دست به دست خاک دهد 

یار من بیچاره را گویید               که یک بارم بیا  

                 آخر ز دوری لبش               سینه به چاک اوشدم