صید بی صیاد
شعر
صید بی صیاد
شعر
پدری میگرید
پدری می گرید و نمی دانی تو
و نمی دانیم ما
و چه غمگین وحزین بار فضایی ست
پدری می گرید
دختری آنسو تر
دیده بر دیده ی بابا دوخته و میگرید
ونمی دانی تو دخترک از سوز اشکهای پدر
خواستگاه عروسک گونه اش را
در گورستان دلش می بیند
و نمی دانی تو
پدر از سنگینی دست های تهی
به سرش میکوبد
ونمی دانیم ما
در این روزگار خاموشی خورشید
درک همسایه ز همسایه شعاری بیش نیست
ونمی دانیم ما
و نمی خواهیم که بدانیم
که چه غمگین و حزین بار فضایی ست
پدری میگرید ...
تقویم جدید
من وتو هر دو ما مشتاق به داشتن تقویمیم
بیا تا کار جدیدی آغاز کنیم
بیا امسال تقویم دیگری خلق کنیم
بیا با هم در آن
شاخه ی لحظه های فراق و هجر و رنج راقطع کنیم
همه ساعات غم و سختی را مستور کنیم
روزهای بی مهری را همه خطی بزنیم
هفته های بی وفایی همه را پاره کنیم
همه ماههای خیانت را ننویسیم
بیا در آن فقط از فصل خزان زشتی ها بنویسیم
بیاتا یک سال جدید از امروز آغاز کنیم
بیا از سرور نوروز و بهار خوبی ها
شادی های خودرا آغاز کنیم
مهریه
با سردی نشسته بودیم با داغی چای آوردن
آهسته و پیوسته بحث به راه افتاد
در تعیین مهریه بحث به جوشش افتاد
پدر او به ما گفت : مهریه دخترم
سال سن دلبرم
سکه آزادی است
نوبت به حرف من شد گفتم که ای پدر جان
آمده ایم به بازار
گفتش که ای پسر جان ارزش دخترم هست
گفتم کای پدر جان
دختر تو برده نیست
کنیز خان من نیست
دختر تو انسان است
این ارزش انسان نیست
برای فروش انسانیت هیچ قیمتی گران نیست
برای انسانیت ازنظرم بها نیست
اگر شما عزیزان میل فروشش دارید
خواهم خرید من ازجان
اما آن دختر درنظرم کنیز است
دیگر او برایم مظهر یک انسان نیست
از نظر من دوستان
برای انسانیت جز نقد انسانیت
هیچ سکه ای روا نیست
