زندگی مرگم باد

چه غمگین و غم انگیز  فضایی                   

                           و چه غوغا و هیاهو صدایی  

                                                          تو نمی دانستی 

 و در آینده نیز تو نخواهی دانست  

 که چه بیگانه صفت با دلم تا کردی  

                              چشم من در آن عصر خیره بر راهت بود 

  و توبیرحمانه              

                هیچ به من ننوشتی    

                                            آخرین دیدار است  

پس از آن روز تا سالها       چشم من در هر عصر        خیره بر در مانده     

 تا که شاید یک روز   

                        تو از آن باز آیی 

 شب ها در این فکر                   

                                     که تو صبحش میایی  

فریاد از این عشق                صد داد از این عشق  

                                   که چه شمرانه صفت با من کرد  

 زندگی را در هر روز                     خفته در پس جشمان تو من می دیدم  

                                  یادم باد      

     و حرکت را در هر صبح        در قدم های تو من می جستم   

از دوری دستان تو من          

                            مرگ را می بوسم 

                                                   زندگی مرگم باد