صید بی صیاد
شعر
صید بی صیاد
شعر
لحد
من زنده ام چرا با من چنین کردند میدانید؟
من تا قیام حضرت قائم
به قد قامت یارم
بدانید چشم در راهم
چشمه ی احساس دلم با همه احساس خود بر دوست
درمیان چار بند تابوت محبوس مانده
کفن را برسر وچشمم مبندید و لحد را آنچنان تاریک
به گور من میارید چرا که دل به من گوید
مرا چشمی به راه دارم
با من از ودای او هیچ نگویید که عمریست من چشم در راهم
به یار من بگویید که بر گورم گذر یابد
و یا در دست سرد باد
شمیم موی و گیسویش به گور من گذر آرد
که با بوی رخ یارم ز بند غم رها یابم
مرا چشمی به راه دارم
به جای فاتحه بر گور من ای آشنایان , دوستان
به زیر لب با صدایی گرم اما آرام و آهسته
ز وصف زلف یار من خبر آرید
مرا چشمی به راه دارم ...
