صید بی صیاد
شعر
صید بی صیاد
شعر
بوی بهار
نسیم خوش تن بهاریت را به شیشه ایی ریخته اند
بوی تنت را میداد ولی
این روزها
استمشاق بوی بهار نیز
گـــــــــــــران شـــده اســــــــت
باور رویا
بهار یقین شاخه شاخه ی درخت تنومند زندگیست
زمستان را میشود سپری کرد
فکرها را منع خواب کرد
تنها بهار را اگر باور کند رویا
دل را زمسیر سوز زمستان گمراه کرد
پس ای شکوفه های رنگین زندگی
ریشه محکم کنید که زمستان رفتنیست
عشق بازی بچه بازی هست.
مجلسی برپاست
شامیان بر گریه ایی خنده قهقه می زنند
این بود رسم تمام روزگار
شهزاده را برند در هرکجا با احترام
اما ... اینجا شام است
ندارند هیچ کم از مرام مردم کوفی که اینجا شام می باشد
بنشین کودک خردسال تا که آرند تاج سرت هان آن پدرت
بی تاب مباش
پشت درست پدرت ....
تا بدین جا مگذاشته اند برد نگاه به نیزه ها
شانه را ازدست اوگیرید
چرا ؟؟؟؟؟
موی سوخته شانه نمی خواهد دگر ...
گوش پاره گوشواره نمی خواهد دگر....
تاج سرت را خواهی ؟؟؟؟
برایش آورید .
چه خواهی گفت با بابایت؟؟
ز بازی های در راهم ز نامردی این دنیا
ز ناله در پس کوچه ز آه و داد و احزانم
کنون ای مردم نامرد نگاهی بر من اندازید
دختر پاک علی مرتضایم هان بدان
دشمنی با اوست؟؟؟؟ با او رضایم من بدان
شهزاده ی حسینم رقیه ام رقیه
خدایا با منم گو کین بود دنیا؟؟؟؟ یا که نه بیت الاحزان رقیه هست اینجا
کاش بودی عباس کاش بودی
کاش ذوالفقار پدرش بود کجایی مولا؟؟؟
یتیمی به غربت در شام میگرید یتیم نازشگری هم نیست
بیا مولا ببر با خود یگانه ناز دختر را
بیا با خود ببر زین جا
دگر تاب و توانش نیست