اندیشه

زیبایی ماه آیینه ی روی خوزشید است

و شب غمبار نبود روز

و من شبانه صفت به تو می اندیشم...

زیستن

پا هایت برگلویم

سرخی صورتم را ببین!!!

سنگین زیستن را بردارید میخواهم نفس بکشم...

محتاج

عشق را در پس چشمان تو من می جویم   

 تا ابد باش کنارم                  ای عزیزم      که به تو  محتاجم  

 بودنت را ز کجا من جویم                 ز همین خاک و زمین و دریا   

من به تو محتاجم      یک نگاه تو مرا کافی هست  

لب سرخ تو دگر بر سر من هیهاتیست ............ 

دستانت که دگر غوغایست ............ 

من به تو محتاجم   

تو مرا بین که من هیچ هستم  

پیش چشمان تو من ریز هستم    

من کنون فرهاد وار تیشه بر قلب خود میزنم و میگویم   

که به تو محتاجم   

قلب سرد مرا با مهرت                گرم و سوزان چو خورشیدش کن   

من به تو محتاجم   

فاش میگویم که به تو محتاجم                         پس بیا که دگر وقتش هست