صید بی صیاد
شعر
صید بی صیاد
شعر
مهریه
با سردی نشسته بودیم با داغی چای آوردن
آهسته و پیوسته بحث به راه افتاد
در تعیین مهریه بحث به جوشش افتاد
پدر او به ما گفت : مهریه دخترم
سال سن دلبرم
سکه آزادی است
نوبت به حرف من شد گفتم که ای پدر جان
آمده ایم به بازار
گفتش که ای پسر جان ارزش دخترم هست
گفتم کای پدر جان
دختر تو برده نیست
کنیز خان من نیست
دختر تو انسان است
این ارزش انسان نیست
برای فروش انسانیت هیچ قیمتی گران نیست
برای انسانیت ازنظرم بها نیست
اگر شما عزیزان میل فروشش دارید
خواهم خرید من ازجان
اما آن دختر درنظرم کنیز است
دیگر او برایم مظهر یک انسان نیست
از نظر من دوستان
برای انسانیت جز نقد انسانیت
هیچ سکه ای روا نیست
حبسیه
من ز قنداق با گریه ام حبسیه گفتم یاد باد
من زعشقش از ازل فغان نمودم یاد باد
من ز دوری آن دلیل هست خود برقلب خود
زخم های کاریه دیرینه دیدم یاد باد
تنگ ماهی
باز امشب دل من پر ز غم و اندوه شد
چهره ام گلگون شد چشمانم خون شد
باز امشب همه غم های عالم بر دلم رو کردست
همه غم ها در گلویم بغض شدست
آسمان دیگر آبی نیست نور آفتاب اینجا نیست
گل لاله انجا زیبا نیست
گل سرخ هم زیبا نیست
غم ماهی پنهانیست گریه اش روحانیست
دیدن اشک زلال ماهیان
یاشنیدن آه بلند آبزیان
کار ما نیست
دگر هیهاتیست...
کارما دیدن تنگ ماهیست
درکنارش نشستن و لحظه ای چندنظر نمودن است
گر کنیم نظر به تنگ ماهی
چشمان درشت او در صبحگاه
حاکی از گریه های پنهانیست
غم او غم تنهایست
جای او در حقیقت اینجا نیست
غم او دیدن تنگ ماهیست
غم او ندیدن یه ماهیست
غم او ندیدن مهتاب نیست
حرف اونشنیدن حرف ها نیست
غم او ندیدن آزادیست
